§ 21
| 1 | uidi ego pauperem duci, dum cogeretur soluere quod non habebat, trahi ad carcerem, quia uinum deeset ad mensam potentis, deducere in auctionem filios suos, ut ad tempus poenam differre posset. |
| | |
| | |
| 2 | inuentum forte aliquem, qui in illa necessitate subueniret. |
| | |
| | |
| 3 | redit ad hospitium cum suis pauper direpta spectans omnia, nihil sibi ad cibum relictum, ingemiscens filiorum famem, dolens quod eos non potius ei qui posset pascere uendidisset. |
| | |
| | |
| 4 | redit ad consilium, uendendi sumit arbitrium. |
| | |
| | |
| 5 | conpugnabant tamen inopiae iniuria et paternae pietatis gratiae, fames urgebat ad pretium, natura ad officium. |
| | |
| | |
| 6 | commori filiis paratus quam a filiis separari saepe gradum protulit, saepe reuocauit. |
| | |
| | |
| 7 | uicit tamen necessitas, non uoluntas et ipsa concessit pietas necessitati. |